کاغذ روغنی کیلویی را می توان چندین ماده مختلف نامید. کم دوام ترین (و ارزان ترین) کاغذ ردیابی نازک است.
شفاف، نازک، به راحتی خیسانده می شود و به بیسکویت ها و کیک ها با چربی کمی می چسبد.
یکی دیگر از اشکالات کاغذ ردیابی این است که با پخت طولانی مدت، می تواند شکننده و حتی خرد شود. برای مخمر، نان کوتاه و شیرینی های سرد مانند کیک پنیر بر پایه خرده های کوکی مخلوط با کره مناسب است. توصیه می شود آن را چرب کنید.
متراکم و بادوام
قدرت بعدی پوسته معمولی است، شبیه به بسته بندی. این یک کاغذ پوستی صاف برای پخت است، اغلب قهوه ای، آغشته به محلول اسید سولفوریک و به همین دلیل بادوام تر، پلاستیک، مقاوم در برابر رطوبت و درجه حرارت بالا شده است.
خواص خود را از دماهای مختلف تغییر نمی دهد و چربی را نسبتاً خوب جذب می کند.
مناسب برای پخت شیرینی با چربی زیاد. اگر برای پخت خمیر کم چرب از پوست استفاده می شود، باید آن را با روغن چرب کنید.
جهانی
محبوب ترین گزینه پخت کاغذ روغنی با روکش سیلیکونی نازک است که به بهترین وجه روی محصولات نهایی از جمله بیسکویت ها عقب می ماند، رطوبت را جذب نمی کند، چربی کمی را جذب می کند و نیاز به روغن کاری اضافی دارد.
می توان از آن برای پخت هر نوع خمیری و برای همه چیز به جز بیسکویت به طور مکرر استفاده کرد.
معمولاً غذاهای گوشت، مرغ و ماهی در آن پخته می شود. گونه ای وجود دارد که می تواند دمای 250-300 درجه سانتیگراد را تحمل کند و برای تولید پخت در نظر گرفته شده است.
سیلیکون
یک گزینه جداگانه و گران قیمت، کاغذ پخت با روکش سیلیکونی دو طرفه است که محفظه های هوا و ساختار پخت سه بعدی را تشکیل می دهد. لایه سیلیکونی ضخیم تری دارد. معمولا رنگ قهوه ای دارد و به صورت ورقه ای فروخته می شود.
